Koen Vanmechelen houdt huis in Labiomista in Genk. La bio mista. Het gemengde leven. Kunstproject, laboratorium én dierentuin. Een gewonde plaats: een oud-dierentuin op de plek waar de aarde opengetrokken werd om energie te leveren aan de mensen. Energie komt ook uit het werk van Vanmechelen, door de ontmoeting of kruisbestuiving die nieuwe ideeën oplevert. Littekens en inspiratie, openingen die het vrije stromen toestaan.

In Belgisch Limburg wordt pas in 1901vette steenkool gevonden. Het leidt tot de aanleg van 7 mijnen die het landschap ingrijpend veranderen. In 1925 wordt door Zwartberg het eerste kool bovengehaald. Het leidt tot een nieuwe orde: villa’s voor ingenieurs en kaderleden, arbeidershuizen voor kompels. Dit moet een tuinwijk worden: een aantrekkelijke woonomgeving. Er worden Italiaanse arbeiders binnengehaald met een bilaterale overeenkomst. Maar ook Spanje, Griekenland, Turkije en Marokko leveren mensen. De hele wereld komt samen in Zwartberg. Al in de jaren ’60 begint het einde van de steenkooltijd. Petroleum neemt het over. Zwartberg wordt gesloten, wat weer leidt tot opstand. Het compromis is dat de mijn pas sluit als er voor iedereen ander werk is. Dat moment komt op 7 oktober 1966.

Philip Remans: “Ichi-go, Ichi-e.” (一期一会 / Eén moment, één ontmoeting). Wat de Japanners een yojijukugo noemen: een idioom van vier karakters. Een Japans spreekwoord of wijsheid. In dit geval gaat het over de vluchtigheid van de natuur. Elke ontmoeting is uniek en vormt ons tot unieke wezens. Wij zijn een aaneenschakeling van unieke kansen en in die zin het product van elke ontmoeting. Zonder de ander zijn wij dan ook niet. Dit past in het Japanse begrip van mens-zijn, 人間 (ningen), waarbij 人 staat voor persoon en 間 voor “tussenruimte”, verhouding of onderling. Een Japanse mens is dus per definitie gevormd door zijn sociale omgeving, de mens is een mens onder andere mensen. De mens is bepaald door zijn sociale relaties. “Mensen zijn door en door sociale wezens,” is het credo van Joop Goudsblom. Alles zit in de ontmoeting, ook volgens Koen Vanmechelen. Remans en Vanmechelen stichtten MOUTH (Museum of understanding, trust and humanity), een initiatief dat de mensen samen moet brengen en moet toewerken naar een nieuw ecologisch evenwicht.

Een ander initiatief is MECC, waarin Vanmechelen zijn idee huldigt dat we als mens onderdeel zijn van een planetair superorganisme. Een holistische kijk op leven, waarin mens en mens en dier en dier verbonden zijn.

Koen Vanmechelen wil de deuren van de evolutie wagenwijd openzetten en de natuur lekker aan het kokkerellen laten gaan?

Villa OpUnDi : Open University of Diversity.

“Samenvloeiing van mensen en ideeën, van perspectieven en opinies vormen immers de brandstof die van kunst splijtstof maakt.”

“De kip is een door mensen gemaakt eindpunt. Door een eeuwenlang proces van inteelt en selectie vertonen kippensoorten de culturele karakteristieken van een bepaalde omgeving. In mijn kunst wil ik dat beperkende proces doorbreken en nadenken over een nieuw soort evolutie. De Cosmopolitan Chicken is het beginpunt van zo’n nieuwe vorm ban evolutie die nooit stopt, een perpetuum mobile van genetische diversificatie en combinatie.”

Het CCP is een eindeloze beweging van toenemende diversiteit, nieuwe combinaties en onverwachte mogelijkheden.

Evolutie is nooit af. Wij als mensen zijn onvoltooid. Er is een oneindige dialoog tussen materie en omgeving die geen enkel ander doel heeft dan op elkaar te anticiperen. Een mens is het resultaat van een beweging in een beperkte ruimte en de ruimte die de mens schept is het resultaat van de beperkingen van die mens. Buiten de mens en zijn omgeving is alles mogelijk, maar weinig is praktisch of zinvol voor de mens dus ontstaat het niet uit diens ontwerphandelingen. Wat als de ontwerphandeling niet de onze is?